درهوایی که نه افزایش یک ساقه طنین دارد ونه پرواز پری می رسد از روزن منظومه ی برف تشنه ی زمزمه ام...

روزاول که دل من به تمنای توپر زد،

چون کبوتر لب بام تونشستم،

توبه من سنگ زدی،من نه رمیدم،نه گُسستم،...

بازگفتم که:«توصیادی ومن اهوی دشتم تا به دام تو درافتم همه جاگشتم وگشتم حذر ازعشق ندانم،نتوانم!»

اشکی ازشاخه فروریخت...

مرغ شب،ناله ی تلخی زدوبگریخت...

اشک درچشم تولرزید،

ماه برعشق توخندید!

یادم اید که:دگرازتوجوابی نشنیدم

پای در دامن اندوه کشیدم.

نگسستم،نرمیدم.

رفت درظلمت غم،ان شب وشبهای دگرهم،

نکنی دیگرازآن کوچه گذرهم...

بی تواما،به چه حالی من ازان کوچه گذشتم!

نظرات شما عزیزان:

shima

ساعت12:30---29 خرداد 1392

سلام دوست عزیزم نسی جون وبلاگت خیلی قشنگه فقط خواهشازودتر رماناروتوش بذار.راستی خواهرمم ازوبلاگت خیلی خوشش اومدپاسخ:شیما نفس سلام...خوش اومدی...بازم بیا...رمان گذاشتم واست...بوسسسس

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: